Karel verlaat de firma na jarenlange dienst als bediende. Zijn werkgever vindt dit uiteraard heel jammer. Toch wordt de arbeidsovereenkomst in onderlinge toestemming stopgezet. Voor de werkgever valt de kostprijs van dit ontslag al bij al nog mee. Tot die laatste loonbrief en de bijhorende kost aankomen. Verbaasd bekijkt de werkgever de cijfers. Die liggen veel hoger dan verwacht. Wat is hier aan de hand?
Het klopt. Als je medewerker zelf beslist het bedrijf te verlaten of als jij samen met je medewerker beslist om de overeenkomst stop te zetten, betaal je geen bijkomende ontslagvergoeding. Wat is dan de oorzaak van dit hogere nettoloon en de duurdere kosten? Het antwoord ligt bij het vertrekvakantiegeld.
Hoe zit dat juist in elkaar?
Als bediende bouw je verlofrechten op wanneer je voor een werkgever in een bepaald kalenderjaar aan de slag bent. Die opgebouwde verlofrechten gelden niet voor het jaar van de prestaties zelf. Wel voor het jaar nadien. De geleverde prestaties in 2023 tellen dus mee voor het bepalen van de verlofdagen en het dubbel vakantiegeld voor 2024.
Gaat je bediende uit dienst? Dan wordt een deel van dit toekomstig vakantierecht ineens afgerekend. Bovendien zijn meestal nog niet alle vakantiedagen van het lopende vakantiejaar opgenomen. De afrekening van deze verlofrechten gebeurt dus bij de uitdiensttreding via het vertrekvakantiegeld.
Deze vergoeding bestaat dus uit
- Enkel vakantiegeld voor de vakantiedagen van het toekomstige jaar (en eventueel lopende jaar).
- Dubbel vakantiegeld voor het toekomstige jaar (en eventueel lopende jaar).
Hoe zit het voor arbeiders?
Voor arbeiders geldt een andere regeling. Zij ontvangen hun verlofgeld via een externe vakantiekas. Voor hen is geen ‘tussentijdse’ afrekening bij vertrek voorzien.
Wil je het vertrekvakantiegeld van jouw medewerker graag in detail kennen? Raadpleeg BizPlus.
